หวนกลับไปในปีพุทธศักราช 2426 หนกาลเวลาแรกที่การสื่อสารเริ่มเข้ามาเชื่อมต่อผู้คนให้ใกล้ชิดกันมากขึ้น สามารถส่งต่อหนังสือผ่านไปรสนีย์ (การสะกดคำว่า ไปรษณีย์ในยุคนั้น) แต่ด้วยความที่ชื่อและสกุลยังไม่เป็นที่ชัดเจน จึงเริ่มมีการกำหนดชื่อและนามสกุล แต่เมื่อโปสต์แมนนำส่งยังคงต้องตั้งคำถามเสมอด้วยถ้อยคำว่า ลูกเต้าเหล่าใคร เพื่อให้ส่งต่อหนังสือหรือจดหมายถึงผู้รับได้อย่างถูกต้อง เฉกเช่นเดียวกับอาหารบนโต๊ะกินข้าวนั้น อาหารไทยได้รับความนิยมมากขึ้นอย่างแพร่หลาย แต่หากยังไม่มีการขนานนามที่ทำให้จดจำได้ง่าย จึงเป็นที่มาของการเขียนบันทึก หลายจานมีสูตรที่รสชาติดีจนอยากทำซ้ำและส่งต่อ ทำให้เป็นการกำเนิดของตำราแม่ครัวหัวป่าก์ ซึ่งเป็นแรงบันดาลในมื้อค่ำสุดพิเศษในครั้งนี้ ผนวกรวมเข้ากับสูตรโบราณที่สืบทอดกันมาของครอบครัวเชฟต่าย ยิ่งทำให้อาหารมื้อนี้มีความพิเศษและจะสร้างประสบการณ์ประทับใจให้กับผู้ที่ได้ลิ้มรส เรื่องราวของมื้ออาหารนี้จะดำเนินไปดั่งการที่ได้อ่านจดหมายบอกเล่าความอร่อยจากเพื่อนคนหนึ่ง